Het is adembenemend, de halsbrekende toeren die ik uithaal om deze foto te schieten. De zon schittert door de nog hele gave paardenbloem heen. Ik fotografeer zonder echt te zien wat ik doe, maar wel met de bedoeling om te doen wat ik doe, namelijk: de tegenlichtfoto maken van de paardenbloem waar de zon doorheen lardeert. Het is winderig. Ik beweeg zelf zo min mogelijk. Maar met mijn oude Sony@200 camera zonder live view móet ik wel diep buigen, bukken, adem inhouden, want… je zal het meemaken dat de zaadjes wegvliegen, uit dit moment.
Het is gelukt. Juist de onscherpte, het dromerige tafereeltje dat ik op mijn computerscherm zie opdoemen, is wat deze foto zo bijzonder maakt. Er zijn duizenden foto’s, hele mooie ook, van paardenbleomen. Deze steekt er ondeugend bovenuit.
paardenbloem geeft kopjes aan de zon
